Witaj, Pokarmie

Witaj, pokarmie, w którym niezmierzony
nieba i ziemie Twórca jest zamkniony,
witaj, napoju zupełnie gaszący
umysł pragnący.

Witaj, krynico wszystkiego dobrego,
gdy bowiem w sobie masz Boga samego,
znasz ludziom wszystkie jego wszechmocności,
niesiesz godności.

Witaj, z niebiosów manno padająca,
rozkoszny w sercu naszym smak czyniąca.
Wszystko na świecie, co jedno smakuje,
w tym się najduje.

Witaj, rozkoszne z ogrodu rajskiego
drzewo, owocu pełne żywiącego.
Kto cię skosztuje, śmierci się nie boi,
choć nad nim stoi.

Witaj, jedyna serc ludzkich radości,
witaj, strapionych wszelka łaskawości.
Ciebie dziś moje łzy słodkie szukają,
k'Tobie wołają.


tekst: tradycyjne
melodia: tradycyjne
opracowanie: P. Bębenek